در بحث تفاوت تگذاری با تگزاری لازم به دقت است که ما با دو فعل گذاردن و گزاردن مواجه می‌شویم. هر دوی این لغات دارای معنای لغوی و معنای اصطلاحی است. از طرفی هر دو فعل گذاشتن و گزاردن دارای معنای حقیقی و معنای مجازی است. لازم به توجه است که معنای این دو فعل با یکدیگر متفاوت است. گذاشتن، در معنای حقیقی کلمه، قرار دادن به طور عینی و مشهود» است، مثلا: کتاب را روی میز می‌گذارد». اما گذاشتن مجازی به معنای قرار دادن، وضع کردن، تأسیس کردن» است. از جانب دیگر کلمه گزاردن را داریم و گزاردن در معنای حقیقی به معنای به جا آوردن و ادا کردن» است. مانند نمازگزار». حال به این امر توجه شود که مقصود از قانونگذار کسی است که قانون را وضع و بنا می‌کند (و نه کسی که قانون را اجرا می‌کند.) باید با حرف ذ» نوشته و از فعل گذاردن استفاده شود. همچنین است قانونگذاری به معنای وضع قوانین»، چنانکه می‌گویند: مجلس قانونگذاری». در صورتی که وضع ت مد نظر باشد و مترادف با policy making باشد، منظور تگذاری است و با حرف ذ» نوشته میشود ولی ادای حق ت و عمل ی، کار تگزار است یعنی کسی که حق ت را ادا کند. نهایت این که تگذاری با تگزاری دو مفهوم متفاوت بوده و تگذاران و تگزاران هر یک از جایگاه خاص خود برخوردارند و وظایف‌شان مشخص و معلوم است. کلمه تگزاری با ز» نوشته میشود و معنی آن به جا آوردن عمل ی و ادای حق ت است و هرگاه مواجه با کلمه تگذاری شدیم به معنی ساخت ت است. موضوع دیگری که در این میان اهمیت پیدا خواهد کرد کلان بودن و خردن بودن ت و سطح ت است که در سطوح عالی، سطوح میانی و سطوح اجرایی باشد. در هر یک از این سطوح هم تگزاری وجود دارد و هم تگذاری و فقط ماهیت فعل انجام شده است که باعث تفکیک بین گذاشتن و گزاردن می‌گردد.
معنای ,تگذاری ,ت ,تگزاری ,گزاردن ,سطوح ,است که ,و گزاردن ,دو فعل ,با تگزاری ,معنای حقیقی
درباره این سایت